Aangezien ik persoonlijk hetzelfde
gevoel heb als na de match tegen LTC in La Hulpe zal ik mijn verslag beginnen
met exact dezelfde woorden als toen:
DEDJUU TOCH !!!
Maar deze keer lag het er nog dikker op.
Verliezen terwijl we wel degelijk hadden MOETEN winnen, da’s toch eigenlijk
wreed frustrerend. En dan nog met 0-1 op 10 minuten van het einde na een
ongelukkige own goal!! Niet te geloven.
Zelf al was winnen tegen den tweede in
de stand een ‘’nice to have’’ , zat er eigenlijk veel meer in. Zeker omdat
Mireille (alweer) de betere ploeg was op ’t veld.
Even naar de match:
We konden opnieuw rekenen op een mooie
set up: Een mooie zaterdag namiddag (alweer), Dree in volle vorm (Zoals
steeds!), Simonneke en Lowie in den tribune (onze meest trouwe supporters!!),
een veld met lekker lang gras, 15 gemotiveerde spelers. Allemaal zaken waar we
aan gewend beginnen te raken…
Eigenlijk begonnen we redelijk sterk aan
de match en we speelden het merendeel van de tijd op de helft van Jeunesse. We
moesten wel onze verdediging wat finetunen omdat Jeunesse met een ongelooflijke
nummer 10 in de aanval speelde, maar ook dit hadden de Fille, de Pie en Bernard
volledig onder controle. En als ’t echt niet meer ging was jullie verslaggever
er ook nog om met enkele ( of waren het misschien net nog iets meer) kleine
foutjes hun nummer 10 halt toe te roepen.
We krijgen wel wat kansjes maar het was
steeds net niet. Den Davve was nog aan’t dromen van verleden week en stond iets
minder scherp. Of werd hij misschien afgeleid door zijn kindjes die hem van op
de parking aanmoedigde, God alleen zal het weten.
We eindigen de eerste helft met 0-0.
Dankzij onze vele wissels (Bart, Carlo,
Corneel en Maurits) hadden we het voordeel dat we wat meer (conditioneel)
overwicht begonnen te krijgen op de wedstrijd. Ik had eerlijk gezegd op geen
moment nog de indruk dat we deze match nog zouden verliezen. We speelden
inderdaad heel sterk maar na een goede doorzetactie van Jeroen slaagde onzen
Davve er niet in om een op een presenteerplaatje geserveerde voorzet in doel te
trappen. Moet er wel bij zeggen dat hij wat afgeleid was omdat zijn zoon net
dan een splinter in zijn vinger had gekregen en achter zijn papa vroeg.
Op 10 minuten van het einde slagen ze er
toch nog eens in om op onze helft te raken? Niet alleen krijgen ze een
twijfelachtige corner mee maar wij kopten de bal dan zelf in eigen doel. In
plaats van 1-0 voor was het nu 01 tegen, of 7 minuten van het einde. Balen en
vloeken konden we doen, maar d 3 punten waren gaan vliegen.
Volgende week dus wat meer ‘realisme’ in
de aanval, paar goaltjes maken en 3 punten pakken.
Nog even iets voor de weg te vinden naar
ginder:
Afgaand op den Dree zijnen uitleg ligt
het veld in de buurt van de CORA van Evere. ’t Is heel simpel om er te geraken:
Ge pakt de ring en ge rijdt af in Evere. Als ge de Cora ziet pakt ge rechtsaf,
linksomhoog, dan scherpe bocht van 185° just neffe het tweed rood licht, effe
marche arrière en den terug veu oot, den 2e keer dat ge de CORA ziet
zijde waarschijnlijk iets te ver en moet ge terug links pakke en den over de
CORA rijden, den den tunnel onder de CORA pakke just neffe da café waar den
Dree soms met zijn Brusselse copains zit, maar dat moet ge eigenlijk aan uwe
linkerkant laten. Bon, als ge nu nog nie vindt heb ik hieronder een schetske
gemaakt van de weg. Als nie just is Dree, niet aarzelen om de weg opnief
t’expliqueeeer hein!
Tot volgende week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten