Vermits het nooit plezant is om
onterecht te verliezen zal het verslag deze week dan ook wat korter zijn dan
gewoonlijk.
We zijn dus verloren met zeer
frustrerende cijfers: 2-3
Nochtans zag het er in het begin van de
wedstrijd allemaal nog goed uit: Mooi voetbalweertje, den Dree die opnieuw
paraat was om te komen arbiteren, en een tegenploeg die met 10 i.p.v. 11 man
waren ( ze zagen er wel iets minder oorlogsveteraan uit als die mannen van onze
eerste match maar bon)
We beginnen de match dus met twee man
meer en scoren binnen het eerste kwartier. En dit terwijl we eigenlijk niet zo
goed bezig waren. Met teveel op het veld staan is ook niet altijd een voordeel
omdat we dan precies niet goed weten wat we met dan voordeel moeten. Wat er ons
inderdaad ontbrak was onze ‘maître d’orchestre’ Maurits om dit allemaal in
goede banen te leiden. Resultaat: gebrek aan organisatie, geen lijn in het
spel.
Frustrerend was dat we 80% van de tijd
op de helft van tegenstander speelden en geen kansen konden afmaken (zal wel te
maken hebben met een gebrek aan ritme en conditie waar sommigen in het begin
van dit seizoen nog mee te kampen hebben). Zo zijn we zeker 50 keer tot aan of
voorbij de baklijn geraakt van de tegenstander met maar 2 goals als resultaat.
Op het vlak van rendement was de
tegenstander ( met countering taktiek) veel efficiënter. Het was en soort
‘black & white’ of noem het een Lorre tegen hunnen black pearl verhaal,
waarbij hun spits keer op keer de bal toegespeeld kreeg vanuit verschillende
linies van zijn ploegmaats en wel kon doorzetten tot aan het doel. Van de 4
afgedwongen kansen maakten ze er 3 af.
Hopelijk kan Maurits volgende week wel
aanwezig zijn, al is het maar om de organisatie wat beter op punt te stellen.
We hebben ons inderdaad laten pakken op structuur en organisatie van de ploeg.
Al een chance dat het bier op ’t Hoekske
smaakte en dat we een paar copains velocyclisten Pol en Lexe tegen het lijf
zijn gelopen!
