Wat een stresserende namiddag was dat
zeg! Zeker als je het vanuit het perspectief van een goalkeeper bekijkt. Carlo
zijn tenen waren zeker afgevroren had hij deze match moeten commentariëren...
Om te beginnen en dat is dan voor het
goede nieuws, we zijn gewonnen met 1-4!
Alleen vond ik het absoluut niet onze
beste match van het seizoen, zeker wat betreft de afwerking en het versmossen
van kansen betreft.
Het was zoals bij gewoonte weer een
mooie zaterdagnamiddag. We waren uiteindelijk met 14 die de weg hadden gevonden
naar het stadion. Sommigen waaronder Bart waren wat te laat want waren naar de
CORA gereden en vonden daar geen veld (er ligt daar dan ook helemaal geen veld,
het ligt aan de andere kant van de autostraad hé Dree?). Ook een aantal spelers
van de tegenploeg waren te laat omdat den Dree ook aan hen de weg had uitgelegd
waardoor ze de weg naar hun eigen terrein niet meer terugvonden. Er was er
zelfs enen bij di om 15.30u in 't hoekske zat...
We begonnen dus de match met 10 tegen 11
en vanaf minuut 1 waren wij duidelijk de betere ploeg op 't veld. Het was
éénrichtingsvoetbal met een hele hoop kansen (vooral komende van mooie strakke
voorzetten van onze linksmidden Johan). Maar de meeste kansen werden keer op
keer de nek omgewrongen. Op den duur begon iedereen wat nerveus te worden door
al die gemiste opportuniteiten, tot Pie (man van de match voor mij)
uiteindelijk toch de verlossende openingstreffer net naast de doelman inkopte.
Na opnieuw 4 gemiste open kansen ging dan toch goal nr 2 binnen na een actie
van Mich en Pie en door een speler van Picardie zelf in doel afgewerkt, 0-2.
Maar 't moest toen wel al 0-5 geweest zijn. Nu kwam ook hun elfde
speler op het veld en we dachten al djuu, hopelijk krijgen we het deksel
hier niet op onze neus. Maar zelfs met een speler meer kwamen die mannen er
eigenlijk niet meer uit dan voordien. Ze speelden eigenlijk helemaal
niet zo goed maar wat deed Mireille dan: iets dat we te vaak doen en
dat is ons aanpassen aan het niveau van de tegenspeler. Je kan daar niets
aan doen maar dat is echt Mireille psychologie: Geen pas kwam nog aan, geen
snelheid in het spel, soit, niet echt iets leuks om naar te kijken (zeker als
ge dat vanuit het perspectief van de keepersplaats bekijkt). 't zal misschien
ook wel aan dat slecht kunstgrasveld gelegen hebben met weinig gras op en veel
te veel van dat zwarte rubberpoeier waar het moeilijk was om op te spelen, maar
resultaat was wel dat ons spel niet liep zoals normaal.
Wanneer de mannen van Picardie dan toch
één keer op onze helft en tot aan onze goal kwamen was het dan ook nog raak
ook, verschrikkelijk! Ipv van 0-5 stond het nu opeens 1-2. Was ook het
eerste dat onze keeper te doen kreeg, balletje uit eigen netten halen, fuck
zeg! Wij beginnen te twijfelen en zij beginnen er meer en meer in te
geloven. En wij blijven kans na kans de nek omwringen. Dit zorgt voor
frustratie, nervositeit en veel discussie en gemekker, bij beide ploegen. Wou
toch nog één schitterende doelpoging van de Pie vermelden die vanuit de volley
de bal net niet onder de deklat kreeg. Ruststand 1-2.
In de tweede helft hetzelfde beeld: Wij
blijven de gevaarlijkste ploeg en creëren de meeste kansen maar maken ze niet
af, de tegenploeg blijft gevaarlijk op de counter. We moeten tot de 10e minuut
wachten op onze 3e goal prachtig voorlangs de keeper geschot door alweer Pie.
Oef zeg! Pie kon dan verdiend gaan rusten en werd vervangen door Raffe. stand
1-3
Op zeker moment was onzen Bart aan 't
bakkeleien geraakt met een tegenspeler die hem flink natrapte en ook verdiend
rood kreeg. Dan denkt ge : 't is hier over met die mannen. Maar dat was dan
zonder de arbiter gerekend die onze voorstopper Fille na een heel lichte fout
wel een 2e gele kaart aansmeerde (Ikke nog geen één van ’t jaar haha…). We
speelden dan met 10 tegen 10. 't Kon dan nog spannend worden maar dan
kwam Maurits op het veld en dit bracht opnieuw wat rust in de
ploeg.
Nog 10 minuten te gaan en we blijven
kansen krijgen, maar ze blijven er maar niet in gaan tot Mich er uiteindelijk
toch nog de 4e intrapt (rustig inrollen is eigenlijk een betere omschrijving),
hetgeen hem gegund werd want hij had tot dan echt geen geluk gehad met het
afwerken.
Vond dit zeker niet onze beste wedstrijd
maar we zijn wel gewonnen. En we zitten dus op schema op het keerpunt van het
seizoen.
Volgende week spelen we tegen de laatste
van het klassement. Hopelijk gaan we dan wel voluit (zonder ons aan te
passen) en plooien we de match van in het begin van de wedstrijd.
Greetz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten