Hier
ben ik dan weer met het eerste verslag van het jaar. Ik ben dan wel
gene reporter gelijk als medespeler Michael Bellon ( die schrijft hele
bladzijdes in de standaard),en kan het niet zo goed uitleggen als de
Carlo (die veel beter als ik kan zeveren over voetbal op tv). Maar
allee, ’t is den ‘Lorre style’. En speciaal voor Carlo (al was hij
aanwezig zaterdag verkleed als kanariegroene keeper) den uitslag:
gewonnen met 4 - bros ( ’t misschien geen AN maar ’t klinkt goed, en ’t
smaakt nog beter). En speciaal voor Dréke die ik dan ook plechtig dank
om ons alweer uit de nood te helpen als stand-in arbiter effe een
vertalingske naar het frans : On a gagné Dréke, 4 zéro !
We
zijn dus gewonnen met zeer overtuigende cijfers maar zonder
champagnevoetbal. En toegegeven, met 13 tegen een ploeg van 10
oorlogsveteranen die als figurant hadden kunnen spelen in een 2e
rangs feuilleton van een documentaire uit de eerste wereldoorlog, ge
kon toch moeilijk niet winnen. Maar ook Mireille had het lastig om z’n
draai te vinden. De slechste speler op ’t veld was mezelf ( ge kunt dat
gemakkelijk meten aan het aantal passen dat ge nog krijgt van je
medespelers als je elke bal verkwanseld: als dit bijna gelijk wordt aan
nul ben je ECHT selcht bezig!) Samengevat: het kon echt veel beter maar
voor velen was het balgevoel, de snelheid, de acuraatheid nog wel ver
te zoeken.
Over
de eerste helft die eindigde op 0-0 valt dus eigenlijk weinig te
vertellen buiten het feit dat het beter kon. De tubisenaars hielden (met
9 man rond hun grote baklijn en één alléénstaande aanvaller die soms
eens van de middelijn naar de goal prbeerde te trappen) ons eigenlijk
nog gemakkelijk in bedwang. We hadden het immers moeilijk om Maurits
zijn raad op te volgen en de mannen uit te tikken, want daarvoor moet ge
toch een paar keer kunnen tikken, hetgeen niet lukte.
Laten
we het dus hebben over enkel nieuwe medespelers ( eigenlijk ex-spelers
van Mireille die nu eindelijk VETERAAN geworden zijn): Raf en Daf,
welkom bij jullie ex en nieuwe club. Hopelijk loopt het voor jullie op
voetbaltechnisch vlak beter als voor de Cé, jullie voorganger, die er na
enkele matchen al geen knie en schouder meer aan overhield en dus
noodgedwongen moest stoppen. Maar toch was Cé er zaterdag om als délégué
in te springen. En dit ging hem goed af eigenlijk. Als Mira het ok
vindt mag je altijd komen hé Céke. Maar dan moet ge met Dréke overeen
komen, en dat zal niet gemakkelijk zijn want om Dré te kunnen vervangen
moet ge moet een speciaal soort frans brussels vlaams dialect kunnen
klappen en al die andere ploegen kenne en da’s niet echt simpel. Sorry,
was effe aan ’t afdwalen…
Er
was ook nog een andere speler die ik dan voor het eerst zag en dat was
een zekere Christophe. Echt goed meegevallen vond ik, die invalbeurt in de 2e helft: en penalty veroorzaken en dan nog eens scoren, bravo!
Ik ben eigenlijk al bezig over onze 2e helft: Een vroege goal wanneer Mich ( Dewit) zich door 4 Tubizionais dribbelt en keihard tegen paal-deklat-keeper-grond-wil-
Vanaf
dan was de veer gebroken bij die tubizenoten. Schone omgezette penalty
door onze kanariekeeper Carlo na een door Christophe veroorzaakte penalty
(Jo gaat nog moeite moeten doen om hem dat na te doen, geen goal binne
en zelf ene scoren), en dan nog 2 mooie goals van onze nieuwe recruten
Raffe en Christophe na telkens een mooi uitgespeelde actie.
Als
we nu al winnen, wat zal het dan worden als we voltallig zijn. In ieder
geval zitten we met een super de luxe nooit gezien voordeel dat we elke
match gaan kunnen aanvatten met een luxebank. Ons seizoen kan dus nu al
niet meer stuk denk ik.
Volgende week Bye en dan vliegen we er weer volledig in!
Lyrisch Lorreke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten